Over een maand vertrek ik naar Tanzania om als vrijwilligster bij het Dinka project te werken. Heel spannend en er ging ook best wel wat voorbereiding aan vooraf. Denk aan inentingen,de juiste kleding en een cursus die ik heb gevolgd. De inentingen waren een uitdaging opzich omdat ik heel erg bang ben voor prikken en ik er in totaal 10 moet hebben. De cursus ging over hechting met kinderen en dat vond ik belangrijk om gevolgd te hebben omdat ik veel met kinderen ga werken maar wel na 3 maanden gewoon weer naar huis ga.
Deze laatste paar weken voor vertrek ben ik vooral de laatste spullen aan het inkopen, mijn tas aan het inpakken en met familie en vrienden tijd doorbrengen voordat ik ze straks 3 maanden moet gaan missen. Ondanks het gemis heb ik er heel veel zin in!
Ruim anderhalve week geleden zat ik in het vliegtuig richting Tanzania; zenuwachtig maar vooral heel erg veel zin in de komende drie maanden. ‘s Avonds laat kwam ik aan, ik werd met de auto opgehaald en gelijk voelde het ook niet meer als Nederland. Ik stuiterde door de auto door de hobbelwegen en toen we steeds verder van de hoofdweg afreden vroeg ik me af of ik wel in de goede auto was gaan zitten.
De echte eerste dag, zondag 6 september, was gelijk mijn slechtste dag. Het feit dat ik de taal niet sprak, de eerste keer voor lange tijd alleen van huis was en eigenlijk alles hier anders leek zorgde ervoor dat ik me heel alleen voelde.
Maar nu zijn we alweer een aantal dagen verder en kan ik meedraaien met de Dinka school. Langzamerhand heb ik mijn plekje gevonden en zorgen Kimberly, Eriq, de kinderen en alle andere werknemers dat ik me op mijn gemak voel. Ik begin de kinderen te leren kennen en heb echt het gevoel dat ik kan bijdragen aan de school. Op dit moment begeleid ik de kinderen uit Nursery die een achterstand hebben (of gewoon heel stout zijn) en heb ik de Art and Craft lessen op me genomen.
In de weekenden ga ik naar de stad, Arusha, om met andere vrijwilligers in contact te komen en samen dingen te ondernemen zoals de watervallen bezoeken en over een paar weken op safari te gaan.
Kortom, ik hoef hier nog lang niet weg, gelukkig heb ik nog tien weken!
Nu zit ik alweer bijna twee weken in Nederland en het is alsof ik nooit ben geweest. Alles is nog hetzelfde terwijl ik in drie maanden zoveel heb meegemaakt. Ik heb nog geen tijd gehad om aan iedereen de vele verhalen te vertellen maar terwijl je dingen doet met vrienden, staat te koken in de keuken of gewoon voor de tv zit: er is altijd wel iets wat mij aan Afrika doet denken. Hoe vaak de mensen om me heen me nu niet ‘’in Afrika…’’ hebben horen zeggen.
De afgelopen drie maanden waren veel leuker en interessanter dan ik me had voorgesteld toen ik op Schiphol stond om te vertrekken. Doordat je zo intensief werkt met de kinderen en leerkrachten leer je ook veel over de Tanzaniaanse cultuur en door de uitjes met andere vrijwilligers werd je nog meer opgeslokt in de Tanzaniaanse cultuur. Ik heb nieuwe vrienden gemaakt (die ik zelfs alweer in Nederland heb gezien) en ben heel veel ervaringen en herinneringen rijker.
Ik ben heel blij met hoe het is verlopen en heb echt een geweldige tijd gehad!
